Wiatr

Wieje wiatr niosąc piach
niosąc kurz na nasz świat
Taki lekki, niewidoczny
taki silny i bezwzględny.
Chłodny, miły dla mej duszy
delikatny wielkie góry kruszy.
Daje w lecie ukojenie
w zimie kończy istnienie.

Wieje wiatr niosąc piach
niosąc kurz na nasz świat.
Tłucze, wali twarde mury
nieprzetrwały nawet tury
Wióry, gruzy, pyły wszędzie
tak było i tak będzie
Lekki podmuch na mej skroni
duch odejdzie, ciała nie obroni.